To tak podsumowując, według mnie. Ubrać się ładnie można, nie widzę problemu, ale "spodnie nie, to nie, tego nie" to już nie jest normalne. W przypadku wykładowcy, czyli w pewnym sensie decydenta, bardzo źle to o nim świadczy, że zamiast skupić się na istotnym robi problem z absurdalnych rzeczy. Człowiek nie powinien się przejmować tym, czy ma buty w guście profesora.

Co do ubioru wykładowcy to już się napatrzyłem w życiu na takich, którzy nie mają wiele więcej do zaoferowania. Rozpatrywanie kwestii kształcenia w tym kontekście to jakiś absurd.

:Sawpel, u mnie biały kołnierzyk nie wzbudza zaufania, wręcz przeciwnie

:gatinha, odwrotne wrażenia mam. Garnitur - kij w dupie, brak garnituru - ciekawe zajęcia.

:servin Według Ciebie ludzką naturą jest rozbój i kradzież? Porównujesz pierwsze wrażenie jakie można wywrzeć na innych do czynu zabronionego? Nie mnie oceniać, ale jak dla mnie jest to popłynięcie póki wiatr w żagle wieje.

:tynf a co to niby za porównanie? Sędzia ma być ubrany w czarną togę ale student ma być ubrany elegancko. Eleganckie spodnie są eleganckie.



Czuję się jakbym rozmawiała w innym języku...

:gatinha w takim razie klaniam sie w pokorze Twojemu lepszemu wyksztalceniu jako absolwent prywatnej wyzszej szkoly stylizacji paznokcia Nie ma powodu unosic sie wyzszoscia, chociaz zauwazam ze jakos dziwnie laczy sie to ze absolwenci przekonani o istocie ubioru na studiach, unosza sie arogancja po studiach znacznie czesciej niz pozostali.

:sawpel uwazam ze oba zjawiska - korupcja i temat naszej dyskusji sa nie w porzadku.

:servin Nie w porządku jest to, że osoba, która stara się bardziej może osiągnąć więcej? Bo do tego to się sprowadza. Przecież to podstawa kapitalizmu. Póki nie jesteś geniuszem mogącym zmienić rozwój naszej cywilizacji, póty musisz walczyć o to, by wybrano Ciebie, a nie innych. Jeśli ubiór w tym pomoże, to dlaczego nie? Wręcz przeciwnie, póki taka bzdura jak ubiór może pomóc, to metaforycznym okaleczaniem się byłoby tego nie zrobić.

Tytuł wątku nie brzmiał "Nie wiem w co się ubrać", czy "Nie wiem jak się ubrać", a brzmi "Nie ma w co się ubrać". Czyli kontynuacja "nie mam co jeść", "nie mam co pić".... Zawsze mi się zdawało, że od szukania sponsoringu są inne portale.

:servin o jak rany... jeszcze raz: ja nie o ubiorze. Ja o szacunku do: sytuacji, jaką jest egzamin, osoby egzaminującej, która zazwyczaj jest starsza do studenta a na pewno już posiada tę wiedzę, którą student dopiero probuje ogarnąć, wreszcie do samego siebie.

:gogosiek
Nie rozmawiamy w innym języku. Po prostu nie potrafisz czytać tego, co jest pomiędzy słowami.

:servin i jeszcze: kto mnie zna, a z kilkoma osobami z jm sie znam, to Ci powie, że arogancja czy zarozumiałość to raczej nie moja bajka. Niekiedy sama nad tym ubolewam, może byłoby mi w życiu łatwiej

:tynf nie wiem po co siliłam się na odpowiedź

:gatinha to nie jest zależność dwukierunkowa, a przynajmniej nie powinna być. Tak jak pisałam powyżej - to czy student ubierze się galowo czy nie [i tym samym wg przyjętych w naszym społeczeństwie norm, bo przecież nie są to normy obiektywne ] okaże szacunek egzaminowi i egzaminatorowi, nie powinno wpływać na to jak wykładowca oceni WIEDZĘ studenta. Egzamin ma na celu sprawdzenie stanu wiedzy, a nie zawartości szafy.
Na obu moich kierunkach [] wykładowcy nie przywiązywali wagi do jakości i rodzaju odzieży. Na galowo ubrałam się w sumie chyba ze 3 razy. Z czego dwa razy to była obrona pracy - raz magisterskiej, a raz podyplomowej.

:sawpel czy Ty przypadkiem nie insynuujesz tym samym, że :kocia_mama nie jest zbyt mądra?

Jak dobrze, że ja mam normalną uczelnię, a w szczególności wydział. Tutaj każdy ma wpojone dobre obyczaje akademickie oraz zasady etyki zawodowej.
Prawnicy to klasa, a czarne owce nieprzestrzegające powszechnie obowiązujących norm są brutalnie pacyfikowani, bądź nie są traktowani poważnie
No ale Pojebudy, to już inny kawałek historii

:sawpel

Nie w porządku jest to, że osoba, która stara się bardziej może osiągnąć więcej? - Jest w porzadku.
Jeśli ubiór w tym pomoże, to dlaczego nie? - Bo ubior nie mierzy umiejetnosci studenta. Dyplom studiow, powinien powiedziec pracodawcy jak dobry jest ten ktos kto przed nim siedzi na rozmowie kwalifikacyjnej, a nie jak dopasowana mial garderobe. Idac tym tropem, wreczenie butelki wodki czy koperty wykladowcy przed wystawieniem oceny tez jest praca na rzecz studiow, poniewaz pracowal on na budowie/w restauracji/gdzietam zeby swoj wysilek zainwestowac. OK prawnie jest to nielegalne, niemniej to tez sa starania na osiagniecie wiecej.

:gatinha szacunek powinno sie okazywac na codzien, nie tylko podczas egzaminu, ale gwarantuje Ci ze gdybys miala isc prosto do zywiciela - rolnika, po mleko prosto od krowy, nie poszlabys w garniturze tylko w gumofilcach marki Tynf (c)

:miss_cappuccino i masz rację że nie wpływa na jedną częsć egzaminu. Ale jak się niestety okazuje znienacka: egzamin sprawdza zarówno twarde jak i miękkie kompetencje

:servin Twoje ostatnie zdanie właśnie ukazuje, że należy się subtelnie i nie szkodząc sobie, ani innym dostosowywać się wyglądem i zachowaniem w zależności od okoliczności. Oczywiście bez przesady w żadną ze stron, bo najważniejsze jest wyczucie sytuacji. No a czy to już każdy ma, to inna sprawa...

Dalej nie wiem o czym Wy tu rozprawiacie. Bo waszą polemikę streściłem w powyższej wypowiedzi

edyta
:sawpel może Cię to zdziwi, ale ludzką naturą owszem rozbój i kradzież będą. To że będzie to wyrządzenie krzywdy drugiemu, to już kwestia moralności. Ale to, że krzywdzimy drugiego jest wpisane w naszą naturę, bądź też naturę różnych zaburzeń społecznych, które indukują takie zachowania.

:servin I tu się mylisz. Wiedzę może zdobyć każdy. Zazwyczaj wiedza zależy od startu jaki ktoś miał. Ale ambicji nie da się komuś wpoić. Pracodawcy wyżej cenią ludzi z mniejszą wiedzą, ale z zapałem do pracy niż omnibusa, który się nie przejmuje. Ubiór pokazuje stosunek danej osoby do tego co chce osiągnąć i jak bardzo mu zależy.

:servin oczywiście że do Tynfa poszłabym w gumofilcach. I przecież to Ci od godziny tłumaczę: "znaj proporcję mocium panie" czyli: ogarnij sytuację gdzie jesteś i co robisz

:gatinha nie podciągałam by pod to ubioru. Uważam, że jest to nadużyciem.

To wyżej, było do kwestii kompetencji.
:sawpel "Ubiór pokazuje stosunek danej osoby do tego co chce osiągnąć i jak bardzo mu zależy." o ile w danej pracy nie liczą faktyczne i konkretne umiejętności to jak najbardziej

:sawpel :gatinha ubior nie swiadczy o ambicji ani zapale do pracy. Ubior swiadczy o zawartosci szafy. Sa okazje gdzie trzeba dostosowac ubior do wydarzenia, ale ja garnitur ubieram tylko na slub, pogrzeb i inne okazje takiej a nie innej wagi. Egzamin z bezrobotyki taka okazja nie jest.

Jestem z zawodu inzynierem. Moja rozmowa kwalifikacyjna odbyla sie w pubie. Bylem ubrany w dzinsy i koszule. Uwazam ze to najlepsza firma w jakiej kiedykolwiek pracowalem i to daje mi zapal do pracy. Moi szefowie (a mam ich 4) to rozumieja.

To już nie wystarczy głębokiego dekoltu pokazać żeby zaliczyć

:pietafon tylko jak chcesz zostac hydraulikiem

:miss_cappuccino Umiejętności i wiedzy można nauczyć każdego. Szkolenia, kursy, w 2 lata osoba chętna do pracy przewyższy magistra. Trzeba jednak chcieć, a obecnie roszczeniowość ludzi z papierem sprawia, że w każdej branży brakuje ludzi. Bardziej opłaca się wziąć do pracy kogoś bez umiejętności, a z odpowiednim nastawieniem, niż kogoś z umiejętnościami, a bez nastawienia. A ubiór jest pierwszą rzeczą na jaką zwraca uwagę pracodawca, bo jak pisze :gatinha jest to najzwyczajniej dowód szacunku.

:Servin Jeśli tak było, to gratuluję, ale jak sam piszesz "Uwazam ze to najlepsza firma w jakiej kiedykolwiek pracowalem". Miałeś styczność z większą ilością takich firm?

:miss_cappuccino uwierz, napawdę zasadnicz ocena nie zależy od stroju, ale chętniej dokłada się do niej plus osobie, która na egzamin przyszła elegancka i schludna - bo widać, że się stara i chce. A jak ma być bania w indeks, bo się należy za nieprzygotowanie, to żadne garsonki czy garnitury nie pomogą

Znaj proporcją mocium pani. W gumofilcach to jedynie ja przyjmuję interesantów, oni mają być ubrani na galowo.

:sawpel w tej branzy - tak. Spedzilem w poprzedniej firmie 5 lat. To czego sie nauczylem (cos co robi sie na studiach mimo wszystko) przesadzilo o tym czy ta prace dostalem czy nie. W obecnej firmie jestem juz po 6-miesiecznym okresie probnym, ktory przeszedlem pozytywnie, pomimo:

- Przychodzenia do pracy ostatni, bo lubie pospac (ale mamy w miare elastyczny czas pracy i wyrabialem swoje 40h tygodniowo)
- Niekoniecznie ogolony
- Niekoniecznie w koszuli, czasami w biurze bywalo zimno i zakladalem polar

Ani razu nie spoznilem sie z projektem z mojej winy (z racji tego ze wiele uzgodnien dzieje sie z klientem, opoznienia moga wystapic na roznych odcinkach projektu po ktorejkolwiek ze stron) i koncze projekty, a klienci dostaja rachunki.

Ta praca jest zajebista - wszyscy sa szczesliwi

:servin umowa o pracę na okres próbny i 6 miesięcy? Albo się pomyliłeś, albo to jest jednak kijowa firma

:stalowy okres probny jest tak samo platny jakby go nie bylo. Zastrzezenie jest takie ze jest krotszy okres zakonczenia wspolpracy na prosbe ktorejkolwiek ze stron.

:gatinha schludnym i eleganckim można być również w czyściutkich dżinsach i czarnym t-shircie.
:sawpel czy pracodawca zwraca uwagę na ubiór czy nie, to ma chyba związek z tym czy dany pracownik będzie miał kontakt z jakimś klientami i innymi ludźmi czy też nie. Ale pomijając to, przede wszystkim studia nie są przygotowaniem do życia i nie zawsze nawet są przygotowaniem do zawodu. Studia mają pogłębiać wiedzę - porównywanie tego do relacji pracodawca - pracownik jest w mojej opinii bezcelowe.
W sumie tę dyskusję można by sprowadzić do brzydkiego dylematu - czy oceniać ludzi po wyglądzie, czy też nie? Pewnie, że podświadomości i głęboko zakorzenionych mechanizmów związanych z przetrwaniem gatunku [szybka ocena innego człowieka jest w tym przypadku bardzo istotna] nie da się wykorzenić, ale jakoś mam wrażenie, że nie warto temu całkowicie ulegać i lepiej jest dać szansę na któreś kolejne wrażenie.

To czy człowiek odpowiednio zaprezentuje się w danej sytuacji i w danym miejscu, to tylko świadczy o jego kulturze i szacunku do osoby, z którą ma się spotkać, obojętnie w jakim celu.
Np. jeśli spodziewasz się gościa, to też odpowiednio się ubierasz, a jeśli zaproszonego gościa przyjmujesz w szlafroku czy podartej podomce albo w powyciąganym brudnym dresie, to tylko źle o Tobie świadczy. Usprawiedliwieniem może być niespodziewana wizyta, ale wtedy to już jest problem gościa, a nie gospodarza.
Tak powinno być zawsze i wszędzie. Trzeba mieć to wyczucie i wiedzieć gdzie, i jak się ubrać. Jesteśmy dorosłymi ludźmi i chyba te podstawowe zasady powinniśmy znać.
Dziecko należy odpowiednio pouczać i dawać wskazówki, ale dorosły człowiek powinien to już mieć opanowane.