Każdy z nas chyba, no prawie każdy, ma jakąś ulubioną książkę, do której wraca co jakiś czas, dla dobrego samopoczucia. Ja nie jestem wyjątkiem, takich książek mam całkiem sporo, ale na szczycie razem z paroma innymi tomami gości Mistrz i Małgorzata.
Nie wiem, jakim sposobem nie wzięłam ze sobą tej pozycji, być może wzięłam i zagubiła się przy nieskończonych przeprowadzkach, być może zostawiłam i została zapakowana w kartony, które od lat czekają na przetransportowanie w cieplejsze strony, w każdym razie zakupiłam wersję tutejszą, bardzo już dawno temu.
Przy czytaniu włoskiego tłumaczenia wyrobił mi się schemat: zaczynam czytać/łapię wkuffra/ciepię książką w kąt/zapominam dlaczego ciepnęłam/wyciągam nostalgicznie z półki po kilku latach/zaczynam czytać/łapię ponownie wkuffra/ciepię książką w kąt...

Wszystko zaczyna się na stronie 167, gdzie po raz pierwszy słyszymy imię Behemota. No Behemot jak Behemot, wszystkim wiadomo, że kocur, że czarny i że Behemot. Wszystkim, tylko nie tłumaczce, niejakiej pani Milly De Monticelli, która Behemota postanowiła przetłumaczyć na Hipopotama! I na nic tu jej odnośnik, że w języku rosyjskim Begemot znaczy hipopotam, że ma ewidentne odniesienie do demona Behemota, Hipopotama właśnie, opisanego przez Hioba, itede itepe... NIE!!! Wypraszam to sobie! Behemot jest Behemotem, hipopotamy są w zoo i w afrykańskich bajorach. W Mistrzu i Małgorzacie jest Be-He-Mot!!!

Ciepnęłam znów w kąt, a że pamięć zapewne spłata mi figla i za kilka lat znów mi przekorna Milly ciśnienie podniesie, zamówiłam sobie jedyne słuszne wydanie, które mnie na całe zycie urzekło, w tłumaczeniu pani Ireny Lewandowskiej i Witolda Dąbrowskiego.

A że zapewne wielu mi nie będzie chciało uwierzyć w taką hańbę i zbeszczeszczenie, załączam dowody rzeczowe.





Widziałam ostatnio ładne wydanie Quo Vadis, ale chyba sobie jednak odpuszczę...

P.S. Poszukiwany niedrogi przewoźnik na trasie Olsztyn-Livorno

Hehe, fagot

hipcie to przecież jedne z najgroźniejszych zwierząt, behemoty takie

:krzycz22 Ależ ja nie o behemoctwo hipciów, skądinąd paskudnych charakterem, się bulwersuję, tylko... No Behemot to Behemot. Koniec i kropka.

zialena82 nie upaćkałam! W piwnicy leżała jakiś czas, wilgoć wlazła

Dziękuję, chyba nie skorzystam z propozycji, starszawa sie robię, serducho juz nie te...

Jaki kraj, taki Łoziński... Każdy ma swoje bóle, czasem zostają neologizmami: http://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Main/Macekre

:oiko znam ten ból - Diuna Franka Herberta jest dla mnie czytelna tylko w jednym tłumaczeniu.

:dzambor Do wielu rzeczy się przyzwyczaiłam w tym kraju, od wymowy kol-gà-te popularnej pasty do zębów, po pierwsze 166 stron Mistrza i Małgorzaty. Kinga znam praktycznie tylko we włoskim tłumaczeniu, więc raz, że serce mi się nie kraje, bo nie znam różnicy, a dwa, że większość czyta się świetnie. Z Pratchettem mam już większe problemy, ale też ujdzie.

Ale Hipopotama nie zdzierżę, to tak, jakby Iron Mana ktoś przechrzcił na Człowieka Żelazko, Supermana na Świetnego Człowieka, no mam ochotę brać za sztandar, zakładac bagnet na broń i budzić Lenina...

to ja przypomnę "Fredzię Phi-Phi"

:wisz-nu wyguglowałam sobie...

Dzieciństwo mi legło w gruzach

:oiko włoskie tłumaczenia, wymowa...
A wiesz co to jest "wanalen"?
straciłem 5 minut życia zanim zajarzyłem ;>

Znając mężowskie kwiotki, to obstawiam Van Halen , przebijam U-due i ACi DiCi

:oiko cosa dici ?

schwarzkopf

:zeus_ek a kicham sobie pod nosem

Za czasów słusznie minionych kolega przywiózł z Krymu płytę zespołu Kamanda Pinka Flojda, także ten...

Pratchett tylko Piotra Cholewy! Albo w oryginale. Boję się, że w innych językach te smaczki w zdaniach przepadają.
Mam to zboczenie, że jak tłumacz poległ, ksiażki nie czytam. Nie czytam i już! Tłumacze powinni mieć świadomość, jak istotną rolę odgrywają ZWŁASZCZA w kształceniu literackim młodego człowieka. Taki młody niegdyś człowiek, znaczy ja, trafił na taki przekład S. Kinga, że od tamtej pory jedytnie adaptacje filmowe ogląda! Niedobry tłumacz!

:oiko Mistrza i Małgorzatę znam w każdą stronę i w oryginale (przepisywanym na maszynie w czasach minionych) też. Fakt ... hipopotam zabolał ale i ... rozczulił. Czasy takie się zrobiły ... poyebane.

:kadad Ja z reguły jestem tolerancyjna do porzygu, oprócz moich pięt Achillesa, na mocnym głodzie jestem w stanie strawić Scuotivento, choć w gałkach ocznych na zawsze wypalony jest Rincewind*, ale ta baba, przepraszam, kobieta z tym swoim Ippopotamo punktualnie mnie wyprowadza z równowagi, choć muszę przyznać, że przez moje własne roztargnienie. To wściekam się dwa razy, na babę, przepraszam, kobietę, i na siebie. I za każdym razem coraz mocniej a jedynym balsamem na moje zbuntowane nerwy będzie w końcu możliwość przeczytania o jednym oku czarnym, drugim, nie wiedzieć czemu, zielonym
Zazdroszczę Ci potwornie oryginału, ogólnie zazdroszczę tym, którym jest dane czytać oryginalne dzieła.

:Qweta a całkiem spoko brzmi


* :Sambojka taaaak! Jedyny Piotr Cholewa! Czytać przekład Cholewy, a włoski, jakikolwiek (cztery tomy, trzech tłumaczy), to jak jeść, a patrzeć na zastawiony stół. I powiedz mi, co to za osobnik tak Kinga skatował, bedę omijać z daleka. Skuś się na Talizman, jeśli ktoś inny przekładał

...Kamanda Pinka Flojda...

I teraz pół wieczoru będę się rechotać do ścian

:oiko teraz to już nie pamiętam

https://www.youtube.com/watch?v=r1kfXBqUuq8
Mnie się podobało.
A, i Behemot jest Behemotem

Najlepsze z filmu jest to:

https://www.youtube.com/watch?v=DBP2VAcvSHA

kompozytor z mojej rodzinnej miejscowości, więc wiadomo, że dobre.

OOoooo jak ja dobrze pamiętam swój nerw na tłumaczenie Drawicza! Wychowałam się na Lewandowskiej i Dąbrowskim i to tłumaczenie było dla mnie kanoniczne. I jest. Tłumaczenia Tura w księgarniach nie widziałam, więc nie wiem jakie jest.
Od 2 lat czaję się do tłumaczenia Przebindów, ale się boję. A podobno jest dobre.

-

:sambojka Ja zacząłem sprowadzać książki w oryginale (tj. jeśli oryginał jest angielski, bo tylko ten język obcy znam), po tym jak pożal się Cthulhu wydawnictwo Mag mnie zraziło do siebie "jakością" wydań.

Przykłady:
W Sandersona "Cienie Tożsamości" jedna postać jest przetłumaczona jako "Cyruliczka" (z angielskiego "Bleeder"), a w jednym miejscu, ni z tego ni z owego, nagle jako "Krwawiąca" - gdybym nie wiedział z Internetu, o co chodzi, to bym pewnie przeszukiwał książkę wstecz, zaraz, jaka Krwawiąca, nic o niej nie wiem, zaczynam mieć demencję starczą czy jak? :P
(mało prawdopodobne, za młody na to jestem )

Tego samego autora "Dawca Przysięgi" w jednym miejscu nagle przechodzi z jednego rozdziału w drugi, bez standardowego w tym miejscu nagłówka, tytułu rozdziału, etc. I nawet nie wiadomo, czy po prostu zapomnieli o tym, czy do tego brakuje kawałka tekstu.

Przykład nr 3 (z drugiej ręki, zasłyszane od pracownicy Empiku, która chyba też siedziała w fantastyce) - ten sam autor, "Elantris", zgubili cały jeden rozdział. Potem było wydanie poprawione, dla zmyłki nazwane specjalnym (na szczęście dla mnie, było już w momencie jak chciałem książkę kupić), ale oczywiście tym co kupili wcześniej nie wymienili (A moim zdaniem powinni po takiej wpadce - że koszta? Tough luck, było pilnować jakości wydania i nie gubić rozdziałów).

:demoneq jakąś masakrę opisujesz z tym zagubionym rozdziałem
W dodatku sam przyznaj: Bleeder brzmi o wiele lepiej, niż Cyruliczka czy Krwawiąca.
Generalnie ideałem by było, gdybyśmy czytali wszystko w oryginale znając przynajmniej 5 języków. Ale się nie da
Warto więc znać chociaż jeden (oprócz ojczystego), żeby sobie móc zerknąć w razie wątpliwości i zestawić, co poeta miał na myśli

:qweta

Widziałeś tę płytę?

Bo ja dowcip o kamandzie pinka flojda słyszałem w podstawówce, ale takiej płyty nie widziałem.
Uwierzyłbym, że ktoś w radiu tak powiedział, ale w napis na płycie nie bardzo mi się chce wierzyć.

W Polsce zresztą też można było usłyszeć lub przeczytać o różnych piosenkarzach, na przykład o Jonie Vangelsie czy Simonie Gurfankelu. A (to już z innej beczki) kiedyś przeczytałem o synu Żwirki i Wigury.

Tak mi się przypomniało.
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/257778/zapomniany-legion

– Czy ten zwariowany wróżbita codziennie jada mięso?
– Tylko jeśli znajdzie jakąś martwą owcę albo jakiegoś dzieciaka – Tarkwiniusz poczuł, że w ustach zbiera mu się ślina.

W oryginale:

Does that crazy soothsayer eat meat every day?'
'Only if he finds a dead lamb or kid.' Tarquinius' mouth watered.

A najbardziej, to by mnie chyba kusiło przeczytać Ewangelie, pierwsze rękopisy i w oryginale